خلاصه:

 سابقه و هدف: آفت دهانی شایعترین بیماری زخمی عود کننده دهان است که دردناک بوده و تا کنون درمان قطعی برای گزارش نشده است لذا به منظور مقایسه تاثیر دو داروی تریامسینولون و دیکلوفناک به شکل ژل موضعی در مبتلایان به آفت دهانی عودکننده این مطالعه انجام گرفت.

 مواد و روشها: تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی٬ بر روی 25 بیمار شامل 2گروه 12 و 13 نفره انجام شد. گروه مورد ژل دیکلوفناک و گروه شاهد ژل تریامسینولون دریافت کردند. افراد 2 گروه از لحاظ سن٬ جنس و ابتلا به آفت مینور و اندازه اولیه ضایعه مشابه بودند. هر گروه روزانه 3بار دارو را در محل زخم می گذاشتند. میزان درد و اندازه ضایعه قبل از درمان و در روزهای 2 و 6 پس از درمان همراه با میزان بهبودی اندازه گیری شد و در داخل هر گروه و بین گروهها با استفاده از آزمونهای Fisher exact test و Wilcoxon و Mann - u - whitney مورد تحلیل آماری قرار گرفت.

 یافته ها: میزان درد در گروه ژل دیکلوفناک در روز قبل از درمان و روز ششم بعد از درمان به ترتیب 25/3 ± 07/5 و 6/2 ± 6/1 در مقابل 9/3 ± 5/6 و 8/2 ± 5/1 در گروه ژل تریامسینولون بود که در هر دو گروه کاهش معنی دار یافته ( P<0/01) اما بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت( P <0/9). اندازه زخم در گروه ژل دیکلوفناک در روز قبل از درمان و روز ششم بعد از درما به ترتیب 1/2 ± 6/5 و 5/4 ±5/2 در مقابل 1/2 ±5/6 و 3/4 ±8/2 در گروه ژل تریا مسینولون که در هر دو گروه به طور معنی داری کاهش یافته (P <0/01) اما بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت( P<0/7).

 نتیجه گیری: به نظر می رسد هر دو دارو بر میزان درد٬ طول دوره درمان و اندازه زخم در آفت مینور دهانی اثر مشابهی دارند با توجه به عوارض شناخته شده داروهای کورتیکو استروئید به جای استفاده از ژل تریامسینولون٬ ژل دیکلوفناک توصیه میگردد.

  منبع: مجله تحقیق در علوم دندانپزشکی
متن کامل