مقدمه:

معمولاً در حین گذاشتن پلاگ MTA (Mineral trioxide aggregate)، دیواره‌های کانال با MTA آلوده می‌شود. در عین حال نیاز به باز بودن توبول‌های عاجی، گاه جهت نفوذ سیلر دارای اهمیت است. هدف از این پژوهش مقایسه آلودگی توبول‌های عاجی با MTA در اپکسیفیکاسیون به دو روش یک جلسه‌ای و دو جلسه‌ای بود.

 مواد و روش‌ها:

در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، 38 دندان سالم تک کاناله انسانی شامل 2 گروه 17تایی و یک گروه شاهد 4‌تایی به مدت 30 دقیقه در هیپوکلریت سدیم قرار داده شد. تاج دندان‌ها از ناحیه CEJ و 2 میلی‌متر انتهای ریشه‌ها به منظور ایجاد دندان با اپکس باز قطع شد. آماده‌سازی کانال تا شماره 100 و شکل‌دهی کانال تا گیتس گلیدن شماره 4 به روش استپ بک انجام شد. لایه اسمیر توسط EDTA و هیپوکلریت سدیم برداشته شد. سپس کانال‌ها خشک شد و در گروه‌های 1و 2 MTA به ضخامت 3 میلی‌متر در انتهای ریشه‌ها متراکم گردید. در گروه اول(یک جلسه‌ای) نمونه‌ها پس از تمیز کردن دیواره‌های کانال جهت SEM (Scanning electron microscope) آماده شدند. در گروه دوم (دو جلسه‌ای) نمونه‌ها 24 ساعت در انکوباتور در 37 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 100 درصد قرار گرفتند. سپس کانال‌ها با هیپوکلریت سدیم و اولتراسونیک شستشو داده شدند. گروه سوم (شاهد) بدون گذاشتن پلاگMTA و پس از حذف لایه اسمیر جهت بررسی SEM آماده شد. نتایج بر اساس درجه‌بندی 4تایی و توسط سه نفر اندودنتیست به صورت کور خوانده شد. اطلاعات با آنالیزهای Mann-Whitney وKruskal-Wallis ارزیابی گردید (05/0 = α).

 یافته‌ها:

بین گروه‌های مورد مطالعه از نظر آلودگی توبولی تفاوت معنی‌دار وجود داشت (001/0p value < ). در گروه یک جلسه‌ای میزان MTA موجود روی دیواره‌ها به طور معنی‌داری بالاتر از گروه دو جلسه‌ای بود (001/0p value < ) و در گروه شاهد توبول‌های عاجی به طور کامل باز بود.

 نتیجه‌گیری:

 با توجه به نتایج این مطالعه، اپکسیفیکاسیون با پلاگ MTA به روش دو جلسه‌ای بر یک جلسه‌ای ارجح است.

منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان

متن کامل