مقدمه: گاهی به علت ظهور و یا پرتوگیری زیاد، کلیشه‌های رادیوگرافی تیره می‌شوند. اگر بتوان تیرگی این تصاویر را کاهش داد نیاز به انجام دوباره رادیوگرافی نخواهد بود. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه روش دیجیتال غیر مستقیم و محلول‌های روشن کننده در بهبود کیفیت تشخیصی تصاویر رادیوگرافی تیره بود.

 مواد و روش‌ها: در این بررسی تجربی، 50 رادیوگرافی پری اپیکال به روش نیمساز از نواحی گوناگون دندانی فک بالا و پایین نمونه آزمایشگاهی (فانتوم) با کیفیت تشخیصی مطلوب فراهم شد. سپس، زمان تابش 5/1 برابر شد تا تصویر تیره ایجاد شود. نمونه‌های تیره به وسیله محلول روشن کننده و روش دیجیتال غیر مستقیم اصلاح شدند. برای نمونه‌ها توسط سه دستیار آموزش دیده رادیولوژی و به طور جداگانه با استفاده از پرسش‌نامه نمره‌هایی از 1 تا 4، بر پایه کیفیت ثبت شد. داده‌ها گردآوری و به کمک آزمون‌های Friedman و Wilcoxon بررسی آماری شدند (05/0 = α).

 یافته‌ها: میان کیفیت تشخیصی تصویرهای تیره و گروه‌های دیگر اختلافی معنی‌دار وجود داشت (001/0 > p value). کیفیت تصویرهای تیره روشن شده با محلول روشن کننده و روش دیجیتال غیر مستقیم از گروه شاهد بهتر بود (001/0 > p value). کیفیت تشخیصی تصویرهای روشن شده با محلول بالاتر از تصویرهای روشن شده دیجیتالی بود (001/0 > p value).

 نتیجه‌‌گیری: با توجه به محدودیت‌های این مطالعه، کاربرد محلول‌های روشن کننده در بهبود کیفیت تشخیصی کلیشه‌های تیره بر از روش دیجیتال ارجح می‌باشد. بررسی‌های بیشتر توصیه می‌گردد.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان

  متن کامل