مقدمه: دهانشویه‌ها در کنار سایر روش‌های پیشگیری از پوسیدگی در کاهش پوسیدگی نقش مهمی دارند. هدف از انجام این مطالعه مقایسه آزمایشگاهی اثر ضدپوسیدگی عصاره پلی‏فنول چای سبز با دهانشویه فلوراید 05/0%، کلرهگزیدین2/0% و ترکیب فلوراید-کلرهگزیدین بود.

 مواد و روش‏ها: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی، 50 دندان پره مولر به صورت جداگانه در لوله‏های آزمایش حاوی محیط پوسیدگی‏زا (استرپتوکوک موتانس، لاکتوباسیل و 3 میلی‏لیتر محلول سوکروز 20%) قرار گرفتند. هر کدام از لوله‏های حاوی دندان به صورت اتفاقی بر حسب نوع دهانشویه در 5 گروه آزمایشی (10=n) شامل نرمال سالین، محلول10% پلی‏فنول چای سبز، فلوراید 05/0%، کلرهگزیدین 2/0% و محلول کلر هگزیدین-فلوراید قرار گرفتند و هر 24 ساعت یک بار با 5 میلی‏لیتر از دهانشویه مربوطه شستشو داده شدند. بعد از 21 روز، عمق پوسیدگی هر دندان با استفاده از میکروسکوپ نوری پلاریزه اندازه‏گیری گردید. تحلیل آماری داده‏ها به وسیله نرم افزار SPSS با ویرایش 13 و آزمون‏های کولموگرو اسمیرنو، آنالیز واریانس یک سویه و توکی در سطح معنی‌داری 05/0 انجام شد.

 یافته‏ها: میانگین و انحراف معیار عمق پوسیدگی در گروه‌های اول تا پنجم به ترتیب43/16±194، 94/17±175، 34/9±142، 27/13±155 و 57/8±144 میکرومتر بود. آزمون واریانس یک‏طرفه نشان داد که گروه‌ها با هم اختلاف معنی‌داری دارند (001/0P<). تست توکی نشان داد که هرچند عمق پوسیدگی در گروه‏های 1 و 2 تفاوت معنی‏داری نداشت (205/0=P) ولیکن به صورت معنی‏داری بیشتر از گروه‏های 3 تا 5 بود (001/0>P). عمق پوسیدگی در گروه‏های 3، 4 و 5 نیز تفاوت معنی‏داری نشان نداد.

 نتیجه‏گیری: براساس نتایج این مطالعه محلول فلوراید-کلرهگزیدین بیشترین اثر ضدپوسیدگی را داشت. از آنجا که اثر ضدپوسیدگی‏زایی چای سبز تفاوت معنی‏داری با نرمال سالین نداشت و همچنین به صورت معنی‏داری کمتر از دهانشویه‏های کلرهگزیدین و فلوراید بود استفاده از آن به عنوان دهانشویه نیاز به مطالعات بیشتری دارد.

  منبع: مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد

  متن کامل