مقدمه: اسکواموس سل کارسینوما ( SCC ) شایعترین تومور بدخیم دهان و مری است. پروتئین P27 به عنوان نشانگر تمایز سلولی، در تعیین رفتار بیولوژیک تومورها نقش مؤثری دارد. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی بروز نشانگر P27 در اسکواموس سل کارسینوم دهان و مری بود.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی، 40 بلوک پارافینه مربوط به بیماران مبتلا به SCC دهان و مری (هر گروه 20 مورد) انتخاب شدند. خصوصیات کلینیکوپاتولوژیک نمونهها ثبت شد سپس نمونهها به روش ایمونوهیستوشیمی (IHC) جهت نشانگر P27 رنگآمیزی شدند. سلولهای مثبت در 10 شان میکروسکوپی به طور تصادفی شمارش شدند و درصد سلولهای مثبت ( Labeling Index ) ثبت شد و به دو گروه بیان ضعیف (25% ≥ ) و بیان قوی (25%<) تقسیم شدند. یافتهها با کمک نرمافزار SPSS با ویرایش 16 با آماره آزمون دقیق فیشر و آزمون من ویتنی تحت واکاوی آماری قرار گرفت.
یافته ها: از 40 نمونه مورد بررسی، 24 مورد (60%) مذکر و 16 مورد (40%) مؤنث بودند. میانگین سنی مبتلایان 3/14 ± 3/65 سال بود. از لحاظ بروز P27 ، 25% نمونههای SCC مری و 10% نمونههای دهانی در گروه بیان قوی قرار داشتند و 75% نمونههای SCC مری و 90% نمونههای دهانی در گروه بیان ضعیف قرار داشتند که بین دو گروه تفاوت معنیدار دیده نشد (05/0< ( P . ارتباط معنیداری بین سن، جنس، درجه تمایز و اندازه تومورها با بروز P27 دیده نشد.
نتیجهگیری: براساس نتایج مطالعه حاضر، نمونههای SCC مری و دهان از نظر بروز نشانگر P27 در محدوده بیان ضعیف هستند .