هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان انحراف از مسیر کانال در دندان‏های درمان ریشه شده توسط دانشجویان دندانپزشکی مشهد در سال تحصیلی 1391 بود. 

  مواد و روش ها:

400 پرونده از 895 پرونده بایگانی شده در بخش درمان ریشه دانشکده دندانپزشکی مشهد در سال 1931 توسط دو نفر از اساتید بخش مورد ارزیابی قرار گرفتند. رادیوگرافی ها از لحاظ وجود لج و جابه جایی آپیکال فورامن با بزرگنمایی 2X  و نگاتوسکوپ بررسی شدند. سپس داده ها گردآوری شده و با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون Chi-Square  بررسی گردیدند(0/05= α)

 درصد دندان های فک پایین لج دیده شد که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری نداشتند / 28 % دندان های فک بالا و 9 / 

یافته ها:

در 25/1 % دندان های فک بالا و 23/3 درصد از دندان های فک پایین لج دیده شد که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری نداشتند.(0/674 = P). همچنین تفاوتی در توزیع لج بین دندان های قدامی، پرمولر، و مولر وجود نداشت(0/996=P). جابه جایی آپیکال فورامن در 12/6 درصد دندان های فک بالا و 23/8 درصد دندان های فک پایین مشاهده شد که تفاوت معنی دار بود(0/003=P).جابه جایی آپیکال فورامن در7/3 درصد دندان های قدامی ٬ 9/6 درصد دندان های پرمولر و 29 درصد مولرها رخ داد که به طور معنی داری در دندان های مولر بیشتر بود(0/001=P). جابه جایی آپیکال فورامن در دندان های درمان ریشه شده توسط دانشجویان سال پنجم به طور معنی داری بیشتر بود(0/019=P).

 نتیجه گیری:

 میزان انحراف از مسیر کانال در دندان های درمان ریشه شده توسط دانشجویان، 42/3 درصد بود که می توان با افزایش انجام درمان ریشه روی  دندان های کشیده شده و تاکید بیشتر بر روش فایلینگ کران داون و Modified passive step back ٬این میزان را به حداقل رساند.